İmam Müslim, Ebu Nuceyd İmran b. El-Husayn el-Huzaî, radıyallahu anhuma'nın şöyle dediğini rivayet etti.

Cuheyne kabilesinden zina ederek hamile kalan bir kadın Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem'in huzuruna çıkarak:

"Had cezasını geciktirecek bir suç işledim, cezamı ver!..." dedi.

Bunun üzerine Nebiyyi Muhterem efendimiz kadının velisini çağırttı. Ve ona dedi ki

“Bu kadına iyi davran. Doğum yapınca da bana getir.”

Adam tıpkı Hz. Peygamberin dediği gibi yaptı. Kadına iyi davrandı. Doğum yapınca da Allah Resulüne getirdi.Rasulullah Sallalahu aleyhi ve selem, kadının üzerine elbisesinin bağlanmasını emretti. Sonra recmedilmesi emrini verdi ve kadın recmedildi. Sonra da Resulu Ekrem kadının cenaze namazını kıldı.Bu duruma şaşıran Hz. Ömer:
Ya Resulallah! Zina etmiş bir kadının cenaze namazını mı kılıyorsun? Bir başka ifadeyle "zina ettiği haldeYa Resulallah yine de onun cenaze namazını kılıyor musunuz?" diye sordu.

Hz. Ömer'in bu sorusuna Fahri Cihan Efendimiz şu cevabı verdi:

“Andolsun ki, bu kadın öyle bir tövbe etti ki, şayet onun tövbesi Medine halkından yetmiş kişiye dağıtılsaydı, onların hepsine yeterdi.”
“Aziz ve Celil olan Allah'ın rızasını kazanmak için kendisini feda etmekten daha değerli bir şey biliyor musun, ey Ömer?”(Müslim, Hudud 24)

Asrı saadette, nefsine yenik düşerek, nefsinin bir anlık gafletine uyarak günah işleyen bir kimsenin, günahtan sonra duyduğu şiddetli pişmanlığın çarpıcı bir misalini bu hadisi şerifte görmekteyiz…

Rabbimizin şu güzel Müjdesi ile Noktalayalım :

“De ki: Ey nefislerinde israfa giren (haddi aşarak günah işlemekle nefislerine zulmeden) kullarım. Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyiniz. Muhakkak ki, Allah bütün günahları bağışlar. O Ğafur ve Rahîm’dir.” (Zümer Sûresi, 39/53)