İNSAN yaratılışı itibariyle, kendisine verilmiş olan duygular ve hisler sebebiyle sınavdan hoşlanmaz. Çünkü sınav demek risk demektir. İnsan ise durumunu her şart altında korumayı sever; daha da ötesi, sağlamlaştırmak ister. Sınavlar ise gidişatı aksatır ve durgunlaşan durumları bozar ve eldekileri riske ederler.

Sınavlar insanın konumunu riske eder, bu doğrudur; ancak bu risk öldüren değil geliştiren bir risktir, tıpkı tohumun toprağa düşmesi gibi. Artık eski hâli muhafaza imkânı kalmamıştır toprağa düşen tohum için. O ya açılmalı ya da çürümelidir. Tohum tercihini yapmak zorundadır. Çürümek için herhangi bir şey yapmasına gerek yoktur. Gelişmek içinse, kendisine verilen cihazları, cebindeki plân ve program dahilinde kullanması ve çalışması gerekecektir.

Gençlik kelimesi bana, dinamizmi, değişimi, statükoya karşı gelmeyi, bu bilinci, bu kafa yapısını taşıyan kesimi çağrıştırıyor. Bu itibarla benim gençlik tanımım bilimsel kitaplarda yapılan ve genelde 15-25 yaş gurubu olarak kabul edilen tanımın dışına çıkıyor. Bu yönüyle nesil (kuşak) telâkkisine daha yakın düşüyor... Nesil kavramıyla, aynı dünya görüşünü, aynı zevkleri, aynı kafa yapı¬sını paylaşan insanları anlıyorsak, genç insanın anlayış tarzını paylaşan her yaştan insanı genç nesilden sayabiliriz. Meselâ rahmetli Necip Fazıl Kısakürek kendini bizim nesilden sayardı.

İffet kelimesi bizim kültürümüzde daha çok kadınları ilgilendiren bir ahlâki terim olarak algılanıyorsa da doğru değildir. “Haramdan kaçınmak” anlamına gelen iffetin oluşabilmesi için iki nefsî şehvetin alt edilmesi gerekir: Yeme-içme şehvet ve cinsel şehvet. Bu da her iki cins için eşit oranda geçerlidir. Kur’an-ı Kerim’de, bu kökten türeyen kelimeler aynı gerçeğe işaret etmektedir. (Nisa, 4/6; Bakara, 2/273; Nur, 24/33)

“Her kim ağzına ve cinsel arzularına hakim olacağına dair Bana söz verirse Ben de onun cennete girmesine kefil olurum.” (Buhari, Hudud, 19) diyen Hz. Peygamber (s.a.v.) şöyle dua ediyordu: