MÜRSELAT 31-32
Mürselat 31-32 : Muhakkak o ateş öyle kıvılcımlar atar ki (Şerare) her biri saray gibi
​Sanki o kıvılcımlar sarı deve sürüleri gibi “Şeraren Kasr”  “İmaletün süfrun”
Kemal çinel : (Sur dergisi) bir fotoğraf ve altında yorumu var. Üstte güneşteki patlamalar ve alt karede çölde develer.

Sırrı imtihandan ibaret olan şu dünya hayatı yeri gelecek insanı sıkacak, yeri gelecek insanı boğacak.bazen nefes almayacağı hale getirecek.bu sıkıntılar ve baskılar karşısında insanın yapacağı en mühim şey birazcık sabırdır…

Dünyanın belaları, hastalıkları, sıkıntıları insanı zaman zaman bunaltacak,afakanlara uğratacak insanın bu olumsuzluklara karşı yapacaği en güzel mukabele birazcık sabır olacak…

İnsan masiyet,musibet ve taat olmak üzere üç sabırla mükellef tutulmuştur..Masiyet ve musibet üzere sabırla mükellef olan insanın sabır kuvveti bütün bela ve musibetlere kafi gelecek seviyede olduğu halde bu sabrın hakikatini anlamayanlar ve ya sırrına ermeyenlerin bela ve musibet karşısında mukamevetleri çabuk kırılıyor.Sabrın hakikat mertebelerini en iyi anlayan ve sebat gösteren peygamberler ve veliler çok büyük bela ve musibetlere karşı sabır kuvvetiyle durmuşlar ve yıkılmamışlar.Sabrın derecesi bir nevi imanın derecesine göre değişir.İnsanda ima

Sabır, sadece zorluklar karşısında değil, hayatın her anında yaşanması gereken güzel bir ahlak
özelliğidir.

İnsanoğlundan düşmanlarının sıralaması yapılması istenilse bu sıralamada ümitsizlik belki hiç yer bulmayacak,çünkü ümitsizlik düşman olarak görülmez,Aslında insan maddi ve manevi kemalatın önüne kurulmuş en büyük tuzağın ve düşmanın ümitsizlik olduğunun farkında değildir. Halbuki,maddi ve manevi terakiyat ve kemalatın rahmetin,şefkatin manevi iflasın intiharların günahların ,kin adavetin ve ,anarşinin en büyük sebebi ümitsizliktir.

- Kiminin susmak ve biriktirmek sandığı bir tepki biçimi.

- Açlığa, susuzluğa, yokluğa ve çokluğa, dengeli bir bakış ve yaşayışın onurlu adı.

- Hazları erteleyebilmenin, hayran bırakan görüntüsü.

- Herkesin ulaşmaya çalıştığı bir mertebe.

- Kimi zaman elimizle ettiğimizin sonucu, kimi zaman, bizim dışımızdaki oluşmuş dalgaların, başkasının rüzgarıyla bizim sahili dövmesine karşı direnmenin adı.

İman zafiyetinin müminlerde en büyük tezahürlerinden birisi şudur ki:
Müminler başlarına gelen müsibet ,bela ve felaketler karşısında çoğunlukla tevekkül yerine tevekkülsüzlük teslimiyet yerine şekavet gösterirler...

“Ben Cüleybib’imi kaybettim!”

Mecmau'l-Enhür sahibi Muhammed b. Süleyman, “Damat Efendi” lakabıyla meşhur olmuştur. Çünkü, bu iffet âbidesi, talebelik döneminde bir gece yarısı, mum ışığı altında ders çalışmaktadır. İlmî mütâlaalara daldığı bir esnada kapısı çalınır. O vakitte birinin gelmesinin hasıl ettiği hayret ve misafirin kimliği hakkındaki merakla hemen kapıyı açar. Karşısında genç ve güzel bir kızcağız durmaktadır. Misafir, yolunu kaybettiğini ve etrafta başka bir ışık göremediği için onun kapısını çalmaya mecbur kaldığını söyler.

İNSAN yaratılışı itibariyle, kendisine verilmiş olan duygular ve hisler sebebiyle sınavdan hoşlanmaz. Çünkü sınav demek risk demektir. İnsan ise durumunu her şart altında korumayı sever; daha da ötesi, sağlamlaştırmak ister. Sınavlar ise gidişatı aksatır ve durgunlaşan durumları bozar ve eldekileri riske ederler.

Sınavlar insanın konumunu riske eder, bu doğrudur; ancak bu risk öldüren değil geliştiren bir risktir, tıpkı tohumun toprağa düşmesi gibi. Artık eski hâli muhafaza imkânı kalmamıştır toprağa düşen tohum için. O ya açılmalı ya da çürümelidir. Tohum tercihini yapmak zorundadır. Çürümek için herhangi bir şey yapmasına gerek yoktur. Gelişmek içinse, kendisine verilen cihazları, cebindeki plân ve program dahilinde kullanması ve çalışması gerekecektir.

Hastalığı veren devayı vermiş ve şifayı da va'detmiştir. Bu bakımdan sabır, her ne kadar zor ise de onun elde edilmesi, ilim ve amelden meydana gelen macun ile mümkündür. Bu bakımdan kalplerin hastalıkları için yapılan ilaçların karışımı ilim ve ameldir.

Fakat her hastalık başka bir ilim ve başka bir amele muhtaçtır. Nasıl ki sabrın kısımları değişik ise, sabra mâni olan illetlerin de kısımları değişiktir. İlletler değişik oldukları zaman ilâç da değişik olur; zira ilâcın mânâsı, illetin zıddı ve sökülmesidir. Bunu teker teker saymak, oldukça uzun sürer. Fakat biz yolu, bir kısım misallerle tanımış oluruz.

İman bazen 'dinin esaslarını tasdik etmek' mânâsına tahsis edilir. Bazen de o tasdikten sâdır olan sâlih amellere tahsis edilir. Bazen de ikisine birden ıtlak olunur. Marifetlerin birçok babları olduğu gibi, amellerin de birçok babları vardır. İman terimi bütün bunlara şâmil olduğundan dolayı, iman yetmiş küsur şubeden meydana gelir. Bu ıtlakların değişikliklerini Kavaid'ul-Akaid bahsinde zikretmiştik. Fakat sabır, iki itibar ve iki ıtlakın isteği olarak imanın yarısıdır. O ıtlakların biri iman teriminin tasdik ve amellerin ikisine birden ıtlak olunmasıdır. Bu takdirde imanın iki rüknü vardır. O rükünlerden biri yakîn, diğeri sabırdır.

Yakîn'den gaye; Allah Teâlâ'nm kulunu dinin esaslarına hidayet etmesinden hâsıl olan kesin marifetlerdir.

Sabır'dan gaye; yakînin gereğine göre amel etmektir; zira yakîn, insanoğluna, günahın zararlı ve ibâdetin faydalı olduğunu bildirir. Günahı terkedip ibadete devam etmek, ancak sabırla mümkün olur. Sabır da tembellik ve hevâ-i nefsin gücünü kahretmek hususunda dinin teşvikçisini kullanmak demektir.