NASIL BİR GENÇLİK?
“Efendi çocuktur ” deyip övdüğümüz gençler var etrafımızda …
Efendi, yani söz dinleyen, oturmasını kalkmasını bilen, az söyleyip, çok dinleyen…
Efendilik elbette güzel bir vasıf. Ama asla pısırıklık ve cesaretsizlik anlamına da gelmemeli.
Ancak, toplumumuzda maalesef böyle anlaşılıyor. Küçüklerimizi dinlemiyoruz, onlara söz hakkı vermiyoruz. Kendi fikirleri olmasına, kendi hislerini dile getirmelerine imkan tanımıyoruz. Sonra da, onların hareketsizliğine, bilgisizliğine kızıp, “bu gençlik niye böyle?” diye şikayet ediyoruz.